بخوانيم و عبرت بگيريم

ابن عباس مي‌گويد: در ميان بني اسرائيل عابدي بود بنام "برصيصا" كه زماني طولاني عبادت كرده بود، و به آن حد از مقام قرب رسيده بود كه بيماران رواني را نزد او مي‌آوردند و با دعاي او سلامت خود را باز مي‌يافتند.

روزي زن جواني را كه از يك خانواده با شخصيت بود به وسيله برادرانش نزد او آوردند، و بنا شد مدتي بماند تا شفا يابد، شيطان در اينجا به وسوسه‌گري مشغول شد، و آنقدر صحنه را در نظر او زينت داد تا آن مرد عابد به او تجاوز كرد! چيزي نگذشت كه معلوم شد آن زن باردار شده (و از آنجا كه گناه هميشه سرچشمه گناهان عظيمتر است) زن را به قتل رسانيد، و در گوشه‌اي از بيابان دفن كرد!

برادرانش از اين ماجرا با خبر شدند كه مرد عابد دست به چنين جنايت هولناكي زده، اين خبر در تمام شهر پيچيد، و به گوش امير رسيد و با گروهي از مردم حركت كرد تا از ماجرا با خبر شود. هنگامي كه جنايات عابد مسلم شد، او را از عبادتگاهش فروكشيدند و پس از اقرار به گناه دستور داد او را به دار بياويزند.

هنگامي كه بر بالاي چوبه دار قرار گرفت شيطان در نظرش مجسم شد و گفت: من بودم كه تو را به اين روز افكندم! اگر آنچه را مي‌گويم اطاعت كني موجبات نجات تو را فراهم خواهم كرد!

عابد گفت چه كنم؟

شيطان گفت: تنها يك سجده براي من كن كافي است!

عابد گفت: در اين حالتي كه مي‌بيني توانايي ندارم.

شيطان گفت: اشاره‌اي كفايت مي‌كند.

عابد با گوشه چشم، يا با دست خود، اشاره‌اي كرد و سجده به شيطان آورد و در دم جان سپرد و كافر از دنيا رفت!

آري چنين است سرانجام وسوسه‌هاي شياطين، و منافقاني كه در خط آنها هستند.

قرآن كريم در سوره حشر آيه 16 در اين رابطه مي‌فرمايد:

كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ

(اين منافقان) در مثل مانند شيطانند كه به انسان (مانند برصيصاي عابد) گفت: به خدا كافر شو. پس از آن كه به دستور آن ملعون كافر شد، به او گفت: من از تو بيزارم. من از عذاب پروردگار عالميان مي‌ترسم!

یکشنبه 15 خرداد 1390 - 8:21:31 AM