مجردي تلخ است يا شيرين؟

مجردي تلخ است يا شيرين؟ !

ازدواج بيرون آمدن از پوسته تنهايي است، وقتي مجردي در لاك تنهايي فرو رفته‌اي؛ ازدواج شريك كردن يك نفر ديگر در همه زندگي خودت است، وقتي مجردي شريكي نداري؛ ازدواج تولد يك خانواده جديد است، وقتي مجردي خانواده‌ات هماني است كه بود؛ ازدواج هويتي جديد براي مرد و زن است، وقتي مجردي چيزي جز دختر يا پسر خانواده نيستي؛ ازدواج يك دنيا وظيفه و تعهد است، وقتي مجردي، وظيفه و تعهد زيادي نداري و دوران پس از ازدواج با زماني كه مجردي از زمين تا آسمان فرق دارد.

بايد پاي حرف تمام افراد متاهل و مجرد نشست و صحبت‌هايشان را مو به مو گوش داد و آنوقت نتيجه گرفت كه دنياي تاهل جذاب‌تر است يا دنياي تجرد، البته اگر همه آنهايي كه سفره دلشان را پهن كرده‌اند راست گفته باشند و از احساسات واقعي شان پرده برداشته باشند.

بيشتر آدم‌ها هيچ وقت از شرايطي كه دارند راضي نيستند، آنها هر وقت به چيزي مي‌رسند باز هم افسوس گذشته را مي‌خورند يا نگاهشان به داشته‌هاي ديگران است، پس وقتي از ازدواج و تجرد هم حرف مي‌زنند دچار همين حس مي‌شوند براي همين است كه حرف آدم‌ها در مورد اين دو دوره از زندگي را نمي‌توان ملاك قضاوت صد درصدي قرار داد؛ ولي فارغ از اين بحث‌ها آنچه كه نمي‌شود در آن شك كرد مزايايي است كه به واسطه ازدواج سهم آدم‌ها مي‌شود و محدوديت‌هايي كه پس از ازدواج دست و پاي آدم‌ها را مي‌بندد.

وقتي ازدواج مي‌كني از زندگي قبلي‌ات كنده مي‌شوي، از تمام چيزهايي كه پدر و مادرت برايت خواسته‌اند و همه‌شان دلخواهت نبودند، آن وقت خودت خانم يا آقاي يك خانه مي‌شوي درست مثل پدر و مادرت با همان خوبي‌ها و البته بدي‌ها و نقص‌هايي كه نمي‌خواهي ميراث دارشان باشي.

وقتي ازدواج مي‌كني اگر عاشق همسر و زندگي جديدت باشي، طعم خوش زندگي 2 نفره را حس مي‌كني و حاضر نمي‌شوي ديگر به دوران تنهايي‌ات برگردي؛ دوراني كه مجرد بودي و هيچ وقت هويت جداگانه‌اي از خانواده‌ات نداشته‌اي. وقتي ازدواج مي‌كني ديگر خودت هستي و همسرت با يك دنيا مسؤوليت و تعهد كه هيچ كس جز خودت و او نبايد زير بارشان برود.

در خانه متاهلي همه وظايف روي دوش زن و مرد خانه است و بهتر مي‌شود اگر آنها خودشان دست به دست هم، كارها را پيش ببرند چون انتظار كمك از ديگران فقط به زيبايي و استقلال زندگي متاهلي ضربه مي‌زند.

اگر حاصل اين ازدواج، فرزند يا فرزنداني هم باشد ديگر شرايط پيچيده‌تر مي‌شود، ولي با وجود همه اين پيچيدگي‌ها زندگي متاهلي معجزه‌اي دارد كه دوران تجرد با همه آزادي‌ها و خوشي‌هايش به پاي آن نمي‌رسد، البته اگر تو بازيگر ازدواجي موفق باشي و در كنار همسرت دومين بال يك پرنده براي پرواز رو به سوي اوج باشي.

تجرد؛ فرصتي براي رشد

همانقدر كه يك ازدواج خوب مي‌تواند آدم‌ها را رشد بدهد دوران مجردي هدفمند هم مي‌تواند باعث اوج گرفتن آنها بشود. اگر در يك خانواده مهربان و وظيفه شناس كه همه اعضاي آن به خاطر خوشبختي هم تلاش مي‌كنند به دنيا آمده باشي و خودت هم اينگونه آفريده و رشد كرده باشي حتما دوران تجرد خوبي خواهي داشت.

تا وقتي يك دانش آموز هستي و وظيفه‌اي جز ساختن خودت نداري ماندن در خانه پدر و مادر فرصت خوبي است كه تا مي‌تواني رشد كني و براي روزهاي بهتر آماده شوي. وقتي راه دانشگاه و داشتن حرفه‌اي مناسب را هم در پيش گرفتي مجرد بودن مي‌تواند عصاي دستت براي پيشرفت باشد چون آن وقت هم دغدغه‌اي جز موفق شدن نداري.

در دوران مجردي مي‌شود آرزوهاي خوبي براي آينده طراحي كرد، مي‌شود در دنياي نيامده آينده، نقش شاهزاده‌اي را بازي كرد كه همه چيز وفق مرادش پيش مي‌رود و كسي سر راهش پيدا نمي‌شود كه مانع بتراشد و سنگ اندازي كند. در اين دوران مي‌شود تا جايي كه ممكن است خوشحال بود و از نعمت زير سايه پدر و مادر بودن استفاده كرد.

اما اين احساسات زيبا هم تا زماني خوب هستند و روياها تا يك سني آدم‌ها را ارضا مي‌كنند، شايد وقتي ما آدم‌ها به اين مرز احساسي مي‌رسيم همان زماني باشد كه تاريخ مصرف دوران مجردي تمام شده و حس تاهل از زير پوسته كهنه تجرد قصد خودنمايي دارد.

متاهل بودن به معني رسيدن به همه چيز نيست، همان طور كه مجرد بودن باعث از دست دادن همه چيز نمي‌شود و مجرد ماندن باعث خوشبختي مطلق نمي‌شود، درست مثل اينكه ازدواج كردن موجب سعادت ابدي نمي‌شود. كسي كه مجرد است يا متاهل خوشبخت يا بدبخت مطلق نيست چون چه تجرد و چه تاهل، دو دوره از زندگي است كه بسته به اينكه چگونه به آن نگاه كني مي‌تواند تلخ يا شيرين باشد.

یکشنبه 17 مهر 1390 - 12:03:30 PM